Skansen Etnograficzny i Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie

W Skansenie Etnograficznym trzy spośród sześciu przeniesionych obiektów tworzą zagrodę chłopską z końca XIX w. Pochodzą z różnych podkaliskich miejscowości: podcieniowy wąskofrontowy dom z Takomyśli, stodoła dwusąsiekowa z drugiej połowy XIX w. z Godziesz Wielkich i obora z końca XIX w. ze Skrzatek.

Dom jest jednotraktowy z amfiladowym układem wnętrza: sień - izba - komora i został wyposażony w pełni w autentyczne zabytkowe sprzęty, narzędzia i ozdoby, odzwierciedlające warunki życia średniozamożnej rodziny chłopskiej z przełomu XIX i XX w.

Stodoła, w której wnętrzu można oglądać tradycyjne narzędzia i urządzenia rolnicze, związane z uprawą i sprzętem zbóż oraz roślin okopowych; znajdują się tu też: wialnia, młockarnia oraz lada do rżnięcia sieczki na paszę dla zwierząt.

W oborze jedno z jej dwóch pomieszczeń urządzono jako pomieszczenie dla żywego inwentarza z wykorzystaniem autentycznych zabytków materialnej kultury związanej z hodowlą bydła, koni i drobiu.

W 1993 r. przeniesiono z podkaliskiego Dobrzecza chatę mieszkalną wyrobnika z początku XIX w. Została ona umieszczona w zielnym ogródku otoczonym chruścianym płotkiem. Jej wyposażenie ukazuje tradycyjne zajęcia kobiety wiejskiej. Dwa pozostałe budynki to spichlerze. Jeden z nich pochodzi z dawnej zagrody wybranieckiej w Russowie (druga połowa XVIII w.) jest zarazem najstarszym przykładem dawnej architektury wiejskiej w skansenie. Natomiast drugi został przywieziony z Kuźnicy Grabowskiej (datowany jest na 1800r.) i stanowi przykład budownictwa folwarcznego. Atrakcją są urządzane w skansenie festyny archeologiczne. 

Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie to muzeum poświęcone Marii Dąbrowskiej, otwarte w 1971 roku w jej rodzinnym domu w zabytkowym parku w Russowie. Dworek nie był własnością rodziny Dąbrowskiej, a jedynie był zarządzany przez jej ojca, Józefa Szumskiego. Prawdziwi właściciele przebywali we Francji. Po śmierci pisarki powstał pomysł utworzenia muzeum. Po odbudowaniu dworku w 1971 roku otwarto Izbę Pamięci M. Dąbrowskiej. W 1979 roku placówka stała się oddziałem Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej.

Zbiory muzeum obrazują pobyt Dąbrowskiej we wsi w latach 1889–1907 (rekonstrukcja pokoju pisarki, pokój ojca, Józefa Szumskiego, kuchnia dworska, salon, sypialnia) oraz jej związki z ziemią kaliską (fotografie, rękopisy, dokumenty osobiste). Dworek i okalająca go wieś zostały zobrazowane przez pisarkę w powieści Noce i dnie, w zbiorach opowiadań Ludzie stamtąd, Uśmiech dzieciństwa oraz we wspomnieniach.

https://www.muzeumwkaliszu.pl/dworek-marii-dabrowskiej-w-russowie.html