Stara wioska na mazowszu

Dziewczyna: kaftan (Rzerzęczyce, gm. Kłomnice), spódnica karbowanka (Ostrowy nad Okszą, gm. Miedźno), Strój z pierwszej połowy XX w. Chłopak: strój odtworzony przez Zespół Pieśni i Tańca "Częstochowa". Fot. Aleksander Lis, zbiory prywatne.

Ziemia częstochowska

Osadnictwo w tym regionie zaczęło rozwijać się już 700 – 400 lat p.n.e., co dokumentuje ekspozycja Rezerwatu Archeologicznego Kultury Łużyckiej w Częstochowie. Początek wsiom dawali często smolarze i popielarze. Spośród rozwiniętych w regionie rzemiosł popularne były: kowalstwo, plecionkarstwo, garncarstwo i tkactwo ludowe. Istnienie Jasnej Góry od XV w. stymulowało rozwój malarstwa dewocyjnego i wytwórstwa dewocjonaliów. Przedmioty kultu trafiały za sprawą pielgrzymów do wsi i miast w całej Polsce, co miało wpływ na wystrój chłopskich wnętrz mieszkalnych, na urządzanie kościołów, kaplic przydrożnych i cmentarnych.

Tekst: Barbara Pabian

Nazwa

Ziemia Częstochowska wywodzi są nazwę od stolicy regionu – Częstochowy. 

Terytorium

Region częstochowski obejmuje północny obszar województwa śląskiego. Rzeźba terenu ma charakter krasowy, pokryta jest przeważnie słabymi glebami. 

Osadnictwo

Osadnictwo zaczęło rozwijać się tutaj 700-400 l. p.n.e., co dokumentuje ekspozycja Rezerwatu Archeologicznego Kultury Łużyckiej w Częstochowie. Początek wsiom dawali często smolarze i popielarze. Powstawały pustkowia i coloniae w lasach, wzdłuż rzek: Warta i Liswarta oraz przy traktach komunikacyjnych. Po potopie szwedzkim przybywało na wsi chłopów małorolnych i bezrolnych. Od XVII w. karczmarzami byli przeważnie Żydzi.

Krótki rys historyczny

Połączenie Częstochowy ze wsią paulińską Częstochówką nastąpiło w 1826 r., co nasiliło ruch ludu w postaci pielgrzymek z kraju i z zagranicy. Częste wojny, obleganie twierdzy jasnogórskiej i zarazy prowadziły do ubożenia chłopów pańszczyźnianych. Mieszkańcy pogranicza z Prusami dorabiali przemytem lub dowozem towarów do i z komory celnej w Herbach, inni zatrudniali się w kopalniach rud żelaza. 

Kultura ludowa

Gwara i folklor słowny
Lud regionu częstochowskiego posługiwał się dialektem małopolskim z niewielkimi wpływami dialektów sąsiednich, w tym śląskiego, ale z odmiennym akcentem i melodyką. Do dziś w mowie utrwaliły się kolokwializmy swoiste dla tych ziem (np. chapcie – kapcie, zgódka – czkawka). 

Folklor muzyczny, słowno-muzyczny i taniec  
Brak jest źródeł prezentujących typowe częstochowskie pieśni i tańce. Oskar Kolberg, opisując Częstochowę w tomie Kaliskie, odnotował jedynie pieśni maryjne, typowe dla pielgrzymowania. Istniejący od 1954 r. stylizowany Zespół Pieśni i Tańca Częstochowa przygotował suitę częstochowską, obejmującą utwory takie jak: Gaik, Kogucik, Chusteczka, Michałek, Koza, o niskim stopniu zachowania autentyczności.

Obyczaje i obrzędy
Obrzędowość ludowa regionu częstochowskiego wpisuje się w kalendarz świąt dorocznych i rodzinnych, obchodzonych w całym kraju. W niektórych miejscowościach ukształtowały się formy celebrowania dni świątecznych w sposób właściwy dla społeczności tej ziemi. Należą do nich:

Zapustne misie – zwyczaj chodzenia z misiem (niedźwiedziem) w ostatkowy wtorek został odnotowany w XIX w. na Stradomiu w Częstochowie. Miał on zapewnić urodzaj i płodność. Symbolika ta przetrwała do dziś w gminie Niegowa. Młodzi mężczyźni, owinięci grochowinami lub słomą, mają wyeksponowane przyrodzenie ze słomy, marchwi, ziemniaków lub materiału. 

Kąpiółka – odbywa się od 1516 r. w każdą pierwszą niedzielę maja w Gidlach. Najpierw w procesji z bazyliki na Kalwarię Gidelską niesiona jest słynąca łaskami figurka Matki Bożej z Dzieciątkiem. Następnie podczas mszy św. kapłani dokonują jej zanurzenia w winie, które później jest rozlewane do ampułek. Wino w połączeniu z modlitwą ma stanowić lek na choroby onkologiczne.

Tradycja ziela – co roku 14 sierpnia w Ślęzanach rolnicy ustawiają we wsi wysoki słup, na którym wspiera się konstrukcja wypełniona zielem: kłosami zbóż, kwiatami, warzywami, owocami. Autochtoni pamiętają ten zwyczaj z dzieciństwa i z opowiadań przodków. Są przekonani, że został on zapoczątkowany w okresie potopu szwedzkiego. 

Turki – w Koziegłówkach w Wielki Piątek młodzi mężczyźni w przebraniu uczestniczą w procesji, a następnie, zaopatrzeni w dzidę i tarczę, trzymają do rezurekcji straż przy grobie Chrystusa. 

Strój 
Wzornictwo stroju częstochowskiego wykazywało podobieństwo z typem strojów mazowieckich. Pozostawało też pod wpływem rawsko-opoczyńskiego oraz kieleckiego ośrodka tkackiego, co wpłynęło na jego zróżnicowanie, głównie w zakresie kolorystyki. Można przyjąć, że występował on na północ i wschód od linii wsi: Kroczyce – Myszków – Koziegłowy – Poczesna – Częstochowa – Truskolasy – Opatów – Rębielice Królewskie. Strój kobiecy składał się z płóciennej koszuli z długimi rękawami i kołnierzykiem, halki i wełniaka (buroka) ze spódnicą plisowaną w tyle i na bokach, z doszytym opleckiem. Spódnicę z przodu przysłaniała zapaska. Przed chłodem chroniła zapaska naramienna. Na głowę zakładano biały czepiec i chustkę szalenkę. W ubiorze męskim podstawą była biała koszula z długimi rękawami z mankietami i wykładanym kołnierzykiem z niebieską wstążeczką i kamizelka. Na nogach – spodnie parciane, a w święta płócienne białe albo ciemno niebieskie, wpuszczane do butów z cholewami. Dopełnieniem była czarna lub granatowa sukmana i kapelusz (dynciak). 

Architektura tradycyjna i typ zabudowy wsi 
Jeszcze w XIX w. popularna była zarówno śląsko-małopolska forma budownictwa (dom mieszkalny i budynki gospodarcze pod wspólnym dachem), jak również wersja mazowiecka (budynki usytuowane w formie czworoboku). Zabudowę wsi stanowiły budynki mieszkalne i gospodarcze, zgrupowane w zagrodę. Wielkość zagrody i rozmieszczenie budynków było uwarunkowane kształtem działki i zamożnością właścicieli. Zagrody dwubudynkowe lub jednobudynkowe, skupiające w sobie część mieszkalno-inwentarską i gospodarczą, usytuowane były na słabszych glebach. Bogatsi gospodarze, głównie z okolic Częstochowy, mogli poszczycić się posiadaniem zagród wielobudynkowych, obejmujących: dom, stodołę, szopę, oborę, spichlerz, brog. Pozbawione fundamentów chałupy wiejskie wznoszono na podwalinie z grubych bali. Na początku XX w. zaczęto pod nią układać podmurówkę, a na niej belki ścian o konstrukcji zrębowej lub sumikowo-łątkowej. W zabudowaniach gospodarczych stosowano też konstrukcję ryglową. 

Zabytki materialne 
•    Klasztor o.o. Paulinów na Jasnej Górze 
•    Zagroda Włościańska, obiekt Muzeum Częstochowskiego z wystawami sztuki ludowej 
•    Zespół 32 zabytkowych stodół z kamienia wapiennego w Żarkach 
•    Spichlerz z 1783 r., przeniesiony z Borowna do Olsztyna (obecnie restauracja)

Twórczość ludowa, rękodzieło tradycyjne i rzemiosło 

Kowalstwo – rozwojowi rzemiosła sprzyjało występowanie rud żelaza. Pierwsze kuźnice powstały w XIV w. w okolicach Częstochowy, w XV w. było ich kilkanaście: nad Wartą, Liswartą, Czarną Przemszą. Na przełomie XIX/XX w. nastąpił rozwój kowalstwa. Wielofunkcyjne kuźnie znajdowały się niemal w każdej miejscowości. Wytwarzano w nich i naprawiano narzędzia rolnicze, świadczono usługi na rzecz kołodziejstwa i bednarstwa. 
Plecionkarstwo – najczęściej wyplatano z wikliny, korzeni i słomy, jednak wsie takie jak: Koziegłowy, Zawada, Koziegłówki, Sokolniki zasłynęły z unikatowych wyrobów z drewnianych wiórek. Wyplatano z nich kapelusze, gwiazdki na choinkę, koszyki, koszyczki na święconkę, grzebieniarki i wiórkowe maty o jaskrawych barwach.
Tkactwo ludowe przetrwało do okresu powojennego. We wsiach: Mstów, Postaszowice, Niegowa, Sokolniki wyrabiano chałupniczo z lnu i konopii płótno i pasiaki z wełny. W najstarszych pasiakach występowała czerwień przetykana prążkami w czarnym kolorze, w tkaninach późniejszych pojawiały się też prążki niebieskie i zielone.
Garncarstwo – pokłady gliny o różnych właściwościach sprzyjały specjalizacji ośrodków wytwórczych. W Przyrowie i Wąsoszu wytwarzano ceramikę czerwoną glazurowaną, w Częstochowie stosowano polewę zieloną, a w Lelowie i Koniecpolu siwą. Najczęściej wykonywano garnki, zw. saganami, misy, zasobniki, sita i dwojaki. 

Tradycyjne kulinaria

Podstawą wyżywienia ludu częstochowskiego, skromnego na co dzień i bogatszego w święta, było własne gospodarstwo o profilu rolno-hodowlanym. Z mąki żytnio-razowej przygotowywano: zacierki, kopytka, pyzy, kluski prażone na oleju, pierogi nadziewane kaszą, kapustą lub serem. Popularne były też: barszcz z ziemniakami, gotowanymi na sypko, kasza jęczmienna, gryczana, jaglana, okraszone skwarkami, spożywane z mlekiem. Z warzyw podstawą były ziemniaki, zwane na tym obszarze kartoflami, perkami, jabłkami, także kapusta biała i kiszona, rośliny strączkowe (groch, fasola, bób). Z mleka wytwarzano masło (w tzw. kierzankach) i sery (przy użyciu prasy – sernicy). Potrawy mięsne przygotowywano na Boże Narodzenie i Wielkanoc. W zapusty w okolicach Częstochowy spożywano wędzonkę, wieprzowinę, kraszone słoniną, kiełbasy, baby, pączki, placki, smażone na smalcu. Osobliwości kulinarne regionu zostały wpisane na Listę Produktów Tradycyjnych MRiRW: chleb tatarczuch, ciulim lelowski, masło i ser krzepickie. 

 

Netografia

Nazwa regionu/grupy   

https://ibrbs.pl/index.php/Ziemia_Cz%C4%99stochowska_(region)

Rys historyczny

https://www.muzeumczestochowa.pl/wystawy/wystawy-stale/dzieje-miasta-czestochowy-etap-pierwszy-od-pradziejow-do-konca-xviii-wieku/

Obyczaje i obrzędy         

https://instytutkorfantego.pl/wp-content/uploads/2023/10/Walory-kulturowe-ziemi-cz%C4%99stochowskiej.pdf

https://www.facebook.com/856091468057113/posts/950636825269243/

https://czestochowa.wyborcza.pl/czestochowa/51,48725,28348990.html#S.galeria-K.C-B.1-L.1.duzy

Strój     

https://books.google.pl/books?redir_esc=y&hl=pl&id=pQRLAQAAIAAJ&focus=searchwithinvolume&q=str%C3%B3j+ludowy

https://instytutkorfantego.pl/wp-content/uploads/2023/10/Walory-kulturowe-ziemi-cz%C4%99stochowskiej.pdf

Architektura tradycyjna i typ zabudowy wsi        

https://instytutkorfantego.pl/wp-content/uploads/2023/10/Walory-kulturowe-ziemi-cz%C4%99stochowskiej.pdf

Twórczość ludowa, rękodzieło tradycyjne i rzemiosło     

https://instytutkorfantego.pl/wp-content/uploads/2023/10/Walory-kulturowe-ziemi-cz%C4%99stochowskiej.pdf

Tradycyjne kulinaria       

https://www.gov.pl/web/rolnictwo/ciulim-lelowski

https://www.gov.pl/web/rolnictwo/grochowka-po-czestochowsku

https://www.gov.pl/web/rolnictwo/kapusta-z-grochem-po-czestochowsku

https://www.gov.pl/web/rolnictwo/chleb-tatarczuch

https://www.gov.pl/web/rolnictwo/chleb-klobucki-mieszany

https://www.gov.pl/web/rolnictwo/zareckie-obwarzanki-odpustowe

https://www.gov.pl/web/rolnictwo/zlotopotocki-karp-smazony

https://www.gov.pl/web/rolnictwo/zlotopotocki-pstrag-z-rusztu

https://www.gov.pl/web/rolnictwo/makaron-z-rudnik

Literatura

1. Pabian B., Dziedzictwo kulturowe Częstochowskiego. Wierzenia, zwyczaje i obrzędy rodzinne, Polskie Towarzystwo Ludoznawcze przy współpracy z Uniwersytetem Wrocławskim, Wrocław 2005.
2. Pabian B.: Tradycja „ziela” w Ślęzanach (Częstochowskie). „Lud” 2007, t. 91.
3. Zabytki ludowej kultury na Śląsku i w Częstochowskiem, pod red. B. Bazielich, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu. Polskie Towarzystwo Ludoznawcze – Oddział Śląski, Bytom 1975.

Kobieta z lewej: wełniak, zapaska, chustka (gm. Miedźno); kobieta z prawej: wełniak i chustka (Truskolasy, gm. Wręczyca Wielka), zapaska (Ostrowy nad Okszą, gm. Miedźno). Stroje z pierwszej połowy XX w. Fot. Aleksander Lis, zbiory prywatne. 

Wykonywanie wianków świętojańskich.

Wykonywanie wianków świętojańskich. Poraj 2018. Fot. Robert Garstka, Regionalny Instytut im. W. Korfantego w Katowicach. www.instytutkorfantego.pl

 

Wyroby z osiki

Wyroby z osiki. Koziegłowy 2023. Fot. Robert Garstka, Regionalny Instytut im. W. Korfantego w Katowicach. www.instytutkorfantego.pl 

 

Wykonywanie warkoczy do wykonania stroju misia

Wykonywanie warkoczy do wykonania stroju misia. Niegowa 2019. Fot. Robert Garstka, Regionalny Instytut im. W. Korfantego w Katowicach. www.instytutkorfantego.pl 

 

Kwietny dywan w kościele

Kwietny dywan w kościele, Janów 2023. Fot. Robert Garstka, Regionalny Instytut im. W. Korfantego w Katowicach. www.instytutkorfantego.pl 

 

Turki- straże grobowe przy grobie Pańskim

Turki- straże grobowe przy grobie Pańskim, Koziegłówki 2010. Fot. Robert Garstka, Regionalny Instytut im. W. Korfantego w Katowicach. www.instytutkorfantego.pl 

nie

Zobacz także

Chałupa z Rudy Śląskiej - Bykowiny

Grupa bytomsko-rozbarska

Więcej

Stara wioska na mazowszu

Lachy śląskie

Więcej

Stara wioska na mazowszu

Wałasi

Więcej

Chałupa z Kozub

Śląsk Opolski

Więcej

Stara wioska na mazowszu

Górale śląscy

Więcej

Stara wioska na mazowszu

Ślask Cieszyński

Więcej

Zagłębie Dąbrowskie

Więcej

Ta strona korzysta z plików cookies. Sprawdź naszą politykę prywatności żeby dowiedzieć się więcej.

0%